Ik doe het voor mijzelf. Op eigen kracht. Intrinsieke motivatie.
De discipline om te sporten zat er al van jongs af aan in. Atletiek heb ik het langst gedaan. Nooit hebben mijn ouders mij gepusht om te trainen. Ik wou de beste zijn en mijn prestaties altijd verbeteren. Harder lopen, hoger springen en verder werpen. Daar trainde ik voor.
Atletiek heeft mij eigenlijk vanaf jongs af aan al geleerd om doelen en prioriteiten te stellen en ergens 110% voor te gaan. Als de keren dat het regende of koud was thus was gebleven dan had ik nooit mijn doelen bereikt.
Mijn doel is dus nooit geweest om een six-pack, vollere benen of ronde billen te hebben. Dat ik nu train om mijn lichaam in shape te houden dat kan ik niet ontkennen. Maar dat is nooit de reden geweest waarom ik begonnen ben met sporten.
Trainen is iets wat ik het liefste iedere dag doe. Ik houd ervan en zie het als iets positiefs in mijn leven. Een investering in mijzelf. Niet alleen lichamelijk, maar ook vooral mentaal.
Dat voldane gevoel wat ik ervan krijg. Dat gevoel wil ik altijd hebben.
